Ormanın derinliklerinde,mantığa ve inanca çeviririz yüzümüzü.Oradayken başıma olağandışı hiçbir şey  gelmeyeceği hissine kapılırım.Orada bulunduğum sürece,utanç  içinde gözden düşme ya da maddi bakımdan sefalete sürüklenme gibi ( Bana doğadaki gerçeklikleri derinlemesine algılamamı sağlayan geçirgen bir göz yuvarı dışında  bir zenginlik bırakmayan ) tabiatın onaramayacağı yaralar açılmaz  kişiliğimde.Çıplak toprağın üzerinde dimdik durduğum  sıra... bir yandan bağımsız bir rüzgarın okşayışıyla sonsuz uzaya doğru adeta havalanırken... irademin başka koşullar altında onu köleleştirmeye alışmış olan  o vahşi benlikten arındığımı duyumsarım.Saydam bir göz yuvarına dönüşmüşümdür ; hiçliğimdir Ben artık ; Herşeyi görürüm.

           RALP WALDO EMERSON